Keyifle çalışmak mümkün mü diye sordu bir arkadaşım. Düşündüm. Keyifle herşey yapılabilir ancak ortamın da sizi keyiflendirecek gibi olması gerekir. O yüzden cevap da çok karmaşık değil. Çalışma ortamında neler var onu gözden geçirmeli. Hepsinden önce yaparken keyif aldığınız bir iş olmalı. Eğer işinizi sevmiyorsanız ne yaparsanız yapın keyif almanız mümkün değil. O zaman bir gözden geçirelim:

• İş Arkadaşları: Ekibi siz kurmadıysanız biraz işiniz şansa kalmış durumda. Çünkü çalışacağınız arkadaşlarınızı siz seçemiyorsunuz. Ancak yöneticiniz ve İnsan Kaynakları doğru seçimler yaptıysa bu konuda şanslıssınız demektir. Ekip çalışmasını seven, yardımsever, zorlu işlerde size yardım eli uzatacak, rahat iletişim kurabileceğiniz iş arkadaşlarınız varsa siz o kurumda uzun süre çalışabilirsiniz demektir. Ve bu çalışma da keyifli olur.
• Yöneticiniz: İş arkadaşınız kadar yöneticiniz ile ilişkiniz de iş yaşamınızda keyif almanıza olanak sağlayacak bir başka etkendir. Yöneticiniz ile ne kadar rahat iletişim kurabiliyor, ne kadar şey öğrenebiliyor ve ne kadar dürüst, şeffaf bir ilişki kurabiliyorsanız o kadar rahat ve mutlu çalışırsınız. Bu yüzden de çalışanlar şirketleri değil yöneticilerini terk eder denir. Ne kadar doğrudur. Yönetici ile güven üzerine kurulan ilişki, birlikte çalışma süresini de uzatır. Sanırım bu yüzden hep ekibime güvenmeyi tercih edenlerden olmuşumdur.
• İfade Özgürlüğü: Çalıştığınız şirkette kendinizi rahatça ifade edebiliyor ve yeni fikirlerinizi çekinmeden paylaşabiliyorsanız o zaman işinizi keyifle yaparsınız. İletişimin rahat kurulduğu ortamlar her zaman çalışanları mutlu edecektir.  
• Pozitif psikolojik sermayeye sahip olmak: Pozitif psikolojik sermayesi yüksek olan kişiler çalıştıkları ortamlarda daha mutludurlar. Aslında bu kişiler tüm hayatlarında mutlu olurlar. Bu yüzden şirketler artık pozitif psikolojik serrmayesi yüksek adayları tercih ediyorlar.
• Kendi çalışma alanınızı yaratabilmek: Eğer çalışma ortamanız müsaitse sizi mutlu edecek bir kaç nesnenin çalışma ortamanızda bulunması, sizi stresli anlarınızda biraz olsun rahatlatacaktır. Bir fotoğraf, bir yazı, bir kupa bile sizi zaman zaman mutlu edebilir. Çalışma ortamınıza size ait bir şeylerin olması işyerinizi eviniz gibi görmenizi sağlayacaktır. Stresli anlarınızda neye odaklandığınızda önemli. Sıcak bir çaya bir süre odaklanmak bile sizi bir süre rahatlatacak ve daha doğru kararlar almanızı sağlayacaktır.

Bu liste uzayabilir. Biraz da size bağlı. Önemli olan size olumlu duygular veren etkenlerin negatiflere göre daha çok olması sizin mutlu olmanızı sağlayacaktır. Önce keyif almak için neler size bağlı onları bulun. Bunları size keyif getirecek hale getirmeye çalışın. Ancak elinizde olmayan etkenler fazlaysa ve değişim mümkün değilse başka sulara doğru yol alın. Çünkü istemeyerek gidilen işten başarı çıkmayacaktır.

.......

Kendini tanımak ve bilmek, yapabileceklerinin farkında olmak hem özel hem kariyer hayatımızın en önemli anahtarı belki de. Kendimizi tanımak için yıllarımız geçiyor. Sonra güçlü yanlarımız ile savaşırken buluyoruz kendimizi. Gelişim alanlarımız da hep darbeyi yediğimiz taraf oluyor. Ne kadar erken fark eder, ne kadar yol alırsak o kadar güçlü oluyoruz.

Kendimizi tanımak, analiz etmek, yeteneklerimizi çıkarmak her zaman kolay olmuyor. Bunun için zaman ve çaba sarf ediyoruz. Ancak en zoru bildiğimizi uygulamak oluyor. Her gün doğrusu bu bunu yapmalıyım deyip, yine bir sonraki güne bırakmak. Bilmek yetmiyor. Harekete geçmek en önemlisi.

Eksiklerimizi, gelişim alanlarımızı bulup, onlar üzerinde çalışmak haritamızı çıkarıp yol almak gerekir. Ben böyleyim, değişmez, yapamam demek en kolayıdır. Kaçmaktır. Harekete geçmek için enerji gerekir, motivasyon gerekir. Zorlamadan, ne çok hızlı ne çok yavaş olamamak gerekir. Ancak harekete geçmek için de zaman kaybetmemeli. Zaman geçtikçe darbe aldığımız o gelişim alanlarını daha çok kanıksar, hiç bir şey yapmak istemez hale geliriz. Halbuki dünya değişim ve gelişimden ibaret değil mi? Bizim aynı kalıp, tüm çveremizin değişiyor olması bizi zorlamaz mı?

Şimdi elinize kağıdı kalemi alın yazın. Ne için harekete geçmelisiniz? Ve sizi durduran ne?

Farklı sektörlerde 15 yıldır insan kaynakları alanında çalıştım. Her gün bu cümleyi defalarca duydum. Tecrübem yok ne yapacağım? Tecrübesi olmayan ölsün mü? Tecrübe edinmek için bir yerden nasıl başlanacak? Her yer tecrübe istiyor bıktım vallahi ! ....

Tecrübesizlik illet bir hastalık gibi gençlerin vücutlarına yayılıyor ve umutlar tükendikçe tedavisi olmayan hastalığın pençesinde hissi  oluşmaya başlıyor. Zaten sonra motivasyon kaybıyla gidilen görüşmeler ve her geçen gün bu görüşmeler daha kötü geçiyor. Durum işin içinden çıkılamayacak hale geliyor. İşte bu sebeple mezun olunca ben ne yapacağım sorusunu üniversitede daha okurken kendinize sormanız ve bununla ilgili aksiyon almanız gerekiyor. Yoksa mezun oldukduktan sonra aylarınız ne yapacağınızı planlamak ile geçer. Üniversitenin çimlerinde yatmayın, şenliklerine katılmayın, kafesinde arkadaşlarınızla sohbet etmeyin demiyorum. Yapın ama bir yandan da geleceğinizi daha üniversitede okurken planlayın. Yoksa içine düştüğünüz ne yapacağım hissi, okul bitince sizi kör bir kuyuda yalnız bırakır.

Öncelikle çalışmak istediğiniz alanı belirleyin. Bunu bilmek için staj yaparak bir şirketin departmanlarını tanımanız ve kendinizi nerde iyi hissedeceğinizi bulmanız gerekiyor. Çalışmak istediğiniz alan belliyse artık kendi yolunuzu çizmeye başlamalısınız. Hedefiniz için neler lazımsa onları mutlaka çıkarın. Unutmayın araştırmak, yeni şeyler öğrenmek hayatta sizi hep 1-0 öne geçirecektir.

Hedefinizi bulmak kadar kendinizi tanımak da son derece önemli. Kendinizi tanımalı güçlü yönlerinizi daha da güçlendirmelisiniz. Hedefiniz için mutlaka SWOT analizinizi yapmalı ve sadece analiz yaparak bırakmamalısınız. Analizin ardından yapacaklarınızın listesi sizi emin adımlarla geleceğinize hazırlayacaktır.

Bir de başlıktaki gibi karamsar cümleleleri hayatındanızdan çıkarın. Olumsuz duygu ne zaman olumlu duyguyu getirmiş ki. Eskidenmiş o çok güldüm şimdi çok ağlayacağım efsaneleri. Tam tersine güldükçe, umutlandıkça, çok istedikçe elde edersin güzel şeyleri. İç motivasyonu yüksek, kendini geliştiren, özgüvenli adaylar tecrübesiz olsalar da kazanacaklardır. Yeterki zamanında geleceklerini planlamayı unutmasınlar.

Bunların hepsi hayatınız boyunca kulağınıza küpe olsun. Zaman zaman kendiniz de bunların altından kalkamayabilir bir desteğe ihtiyaç duyabilirsiniz. O zaman profesyonel bir destek alarak hedefinizi bulmaya ya da daha kolay ulaşmaya çalışabilirsiniz. Ama unutmayın ne olursa olsun bu işi yapacak olan sizsiniz. Önce gerçekten inanmanız ve istemeniz gerekiyor.

Hard İk, soft İk ayrımı çok yapılır ve çok konuşulur. İnsan Kaynaklarının değerini bölmek hiç doğru değil. Mentorluk ya da kariyer danışmanlığı görüşmelerimde görüyorum ki halen insan kaynakları olması gerektiği gibi çalışmıyor ya da çalıştırılmıyor. Çalıştırılmadığı için kurumsal hayatı terkedenlerdenim o da ayrı :) Ben bireysel olarak yapıyor katkı sağlamaya çalışıyorum. Anlatmaya devam edeceğim, meslektaşlarım da yönetime anlatmaktan yılmasınlar. Ben 15 sene kadar konuştum :) İk sadece işe alımda, sadece performans değerlendirmede ya da servis sorununuz olduğunda gördüğünüz biri olmamalı. Şirketler de buna göre insan kaynakları çalışanları istihdam etmeli ya da danışmanlık hizmetleri almalılar. Süreçlerinizi, çalışanların görevlerini bilmeyen insan kaynakları çalışanı da olmamalı. Çalışan uyum sağlamakta zorlandığında, adalet duygusu zedelendiğinde, motivasyonu düştüğünde, problemleri çözemez kendini sıkışmış hissettiğinde, ayakları işe geri geri gittiğinde, yeni bir şeyler yapmak istedikçe engellendiğinde, kariyeri ile ilgili soru işaretleri olduğunda, yetkinliklerini geliştirmek istediğinde insan kaynaklarına başvurmalıdır. Soft İK deyip duruyorsunuz ya, işte soft ik bunu yapar. Yapmayınca ya da yapamayınca çalışanlar aynı çarkın içinde dönmekten yorulur, şirketi terk ederler. Sonra şirketler sirkülasyon oranları niye fazla? acaba der. Sorunları çok uzakta aramayın. Kalifiye, işini iyi bilen ik uzmanlarını istihdam etmez, etseniz bile oyun alanı yaratmazsanız ve yöneticilerinize de mentorluk etmelerine imkan sağlamazsanız biz aynı problemleri konuşur dururuz. Bu da bugünkü görüşmelerimden çıkardığım olarak şurada dursun :)